eg var nokså anonym i ungdomen. At eg aldri var mellom dei kule eller pene. Fallhøgda vert mindre då. Bitter seier du? Nei, tvert om. Stundom, når eg treff på dei kule frå ungdomsskulen, vidaregåande eller til og med frå studietida (den var jo ferdig i fjor) slår det meg: Dei har vorte så allminnelege. Både i utsjånad, framferd og levesett. Meir like meg. Dermed er eg nestan kul og fresh - eg har ikkje forandra meg mykje, er framleis ganske anonym, men står litt meir fram i forsamlingar. Tør å vere meg sjølv. Og sjølv om eg aldri vart noko svane, har mine år som den stygge andungen har lært meg å respektere ulike måtar å vere på. Håpar eg.
Eg synes du e kul!
SvarSlettIt's nearly impossible to find well-informed people for this topic, but you seem like you know what you're talking about!
SvarSlettThanks
my webpage :: how to make great coffee