Snublemunn

Tirsdag, gode ting. Berre tre dagar til helg.

Trening unnagjort - Boksing (beinhardt og gøy), 1-års dag til ei lita stor jente som nettopp har lært seg å gå, og spasertur i nokre av dei søtaste smauene i Bergen. Fine dagen, som Nemi ville sagt.



Eg kan vere nokså klossete, det syner seg både fysisk i form av alle blåmerkene på kroppen og alle stripene på min søte sukkertøyrosa mobil, men òg verbalt.

Dette er med på underhalde kollegaene i kontorlandskapet mitt. Som i dag.

Før helga spurte eg om nokon visste om ein fin akebakke, for eg hadde planar om å invitere ei venninne og sonen med på aking. Like mykje for å få ake sjølv, som for guten sin del.. Så i dag spurte då sidemannen min om eg fann ein bra akebakke. "Tja," seier eg. "Han var ikkje så god, men han var hard og det gjekk fort.." Og i same sekund forstod eg kva som hadde ramla ut munnen min, og måtte raudnande ta ein ekstra kaffipause mellom alle latterbrøla..



No er det på tide å legge seg. Eg ser fram til ein støl dag i morgon. Lillelørdag..